Nog half groggy van de festiviteiten sukkelde ik vanmorgen in mijn zetel en werd getrakteerd op een zwaargewicht tennisduel dat me opnieuw in een staat van dronkenschap bracht. Toen de laatste bal geslagen was, had ik het gevoel dat ik zelf de wedstrijd gespeeld had. Ineens was het gedaan, en wanneer beide spelers neerploften op hun stoel had ik gevoel dat de wedstrijd nog bezig was.
Uitstekende uitzending van NBC, waar John McEnroe, weliswaar minder grappig dan vroeger, zijn beste commentaarprestatie ooit neerzette. Het was alsof Mac elke gedachte van de toeschouwers verbaliseerde. Ik vergeef hem graag het feit dat hij keihard voor Roddick zat te supporteren na elke rally. Dit belette mij niet om na elke winner van Roger 'KOMOP!' te brullen, tot grote spot en amusement van Pam, die tot vorig jaar dacht dat Federer een Amerikaan was en weer met enkele briljante opmerkingen op de proppen kwam. Zo bemerkte haar vrouwelijk oog voor detail in het heetst van de strijd dat de vrouw van Pete Sampras 'pissed off' leek omdat ze een puist had op haar gezicht, en was ze blij dat Roger won omdat dit Mirka blij maakte en haar geluk gezond is voor hun baby. Ook zat ze Roger hevig aan te moedigen om te janken na zijn overwinning omdat dit schattig is. Vrouwelijke logica... I love it. (Pam, Happy en big daddy Woot hebben trouwens eergisteren hun trouwdatum vastgelegd! Meer info volgt.)
Hoewel de dominantie van de service en het verschil in speelstijl de bovenmenselijke rallies van vorig jaar verhinderde, was dit zonder twijfel de meest zenuwslopende wedstrijd die ik ooit gezien heb. Een wedstrijd die, gezien Roddick's excellente prestatie, eigenlijk geen winnaar verdiende. De ceremonie leek eveneens overstemd door gevoelens van sympathie voor de Amerikaan, die zijn beste wedstrijd speelde, in de beste vorm van zijn leven is, 1 keer zijn service verloor, en eigenlijk maar 1 onvergeeflijk foutje maakte in de hele wedstrijd. Dit fatale moment vond plaats in de tie break van de tweede set, waar hij zich miskeek op een vreemde bal van Federer met de backhand volley. Andy kan eenvoudigweg minder goed tennissen dan Roger. Tennis kan wreed zijn.
Wat Roger bereikt heeft, kan hij zelf maar moeilijk inschatten. Hij leek in de war, niet goed wetende wat te doen met de onvoorstelbare prestatie. He has gone where no man gas gone before. Zijn bescheidenheid en eenvoud sierden hem zoals steeds, vooral toen hij bemerkte dat het aantal gewonnen grand slams niet de hoofdreden is voor zijn bestaan als tennisser. Roger blijft nog enkele jaren spelen, tot grote opluchting en jolijt van de hele tenniswereld, die hoopt op een snelle terugkeer van Rafa.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Pa heeft ook koppijn overgehouden van de marathonmatch. Gelukkig konden we dadelijk de auto in om in Kermt het afzwaaien van JP uit de Paus te gaan bedrinken. Maar uiteraard was de hoofreden zijn Master en nog wel met onderscheiding! Chapeau. Nu moet hij zijn toga gaan passen. Margot zat nog te kamperen, voor de 4de dag op rij, in Werchter. Maar ze was er in mind bij. Tante Mimi liet deze week menig traantje bij het leegmaken van het Pauskot, alwaar er ook alweer 5 studentenjaren voorbijvlogen!(Moet ik u niet vertellen, zeker?)
Ik voelde uiteindelijk ook sympathie voor de totaal leeggespeelde Andy. En zeggen dat we hem vorige week nog live zagen knokken. Hij speelde inderdaad verbluffend. Het weze Roger echter dik gegund.. en zoals elke vrouw zeker (?) hoopte ik ook dat het lieve babytje niet ging komen op central court! Maar met zulke emoties zal Roger toch sneller pa zijn dan hij denkt!
Zou hij zijn hole al hebben?:-):-)
Een reactie posten