Dit weekend is het Pacing Break. Dit betekent een lang weekend waar iedereen zogezegd zijn achterstand in de boeken kan ophalen. Ik steek geen academische poot uit dit weekend, het is tot nu toe al elke week van die zever geweest en ik heb er effe genoeg van. Op het menu voor morgen:
- naar de Brooks Paul Short Run gaan loeren: veldlopen van topniveau (brakers incluis)
- tennissen met de ploeg
- fifa met Schuster, gevolgd door pub crawl
Zaterdag: Lehigh vs. Harvard in het football
Op 23 oktober vindt het belangrijke immigratie interview voor mijn green card plaats. Pam en ik moeten bewijzen voorleggen dat we wel degelijk getrouwd zijn. Haar bijna op springen staande buik lijkt me voldoende bewijs.
Pam was de afgelopen week een beetje ziek (astma en lichte griep) maar ze is aan de beterhand. Haar hockey team doet het uitstekend.
Ondertussen beginnen we serieuze vooruitgang te maken in het naamproces. Ik heb een finalekandidaat naar voor geschoven en hoop dat het deze naam wordt!
Wouter
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Waarschijnlijk dom vraagje, alweer: wat zijn brakers? Geniet verder van uw weekendje pacen, op laag tempo:-)
En ahum, dik buikje van Pammy is wel geen bewijs van huwelijk meer tegenwoordig, hè;-)
HAHAHAHA!
(sorry Make)
Puur emotioneel maar ook genetisch is een dik buikje bij een mooie jonge vrouw toch een sterke aanwijzing dat er een serieus maatschappelijk en sociaal engagement aan de gang is.
Een dik buikje bij een lelijke oude man daarentegen is een aanwijzing dat het verval, emotioneel, genetisch,sociaal en maatschappelijk ingezet is.
In dit laatste geval zou ik als als immigratiebeambte het been stijf houden (al is deze uitdrukking misschien wat ongelukkig gekozen).
In het eerste geval zou ik als immigratiebeambte mijn directe overste erbij halen om te tonen dat er nog jonge ambitieuze mensen bestaan die mee willen werken aan een betere Nieuwe Wereld.
Succes en wij duimen uiteraard mee.
Lach maar zene! ik braak nog wel een mopje!
Een reactie posten