Army

Vandaag maakten de Mountain Hawks de trip richting West Point, NY, om aan te treden tegen de machtige Army Black Knights, oftewel de universiteit van het leger. Na twee security checkpoints (elke keer koffer moeten leegmaken en identiteitspapieren moeten tonen) lieten de soldaten ons dan toch binnen op hun bijzonder indrukwekkende campus. Miljoenen dollars aan belastingsgeld worden jaarlijks in deze academie gepompt, en veel lanterfanten wordt daar dan ook niet gedaan.

Zo vertelden sommige 'cadets' me bijvoorbeeld dat fuiven volledig verboden zijn, alsook seksuele omgang en enige vorm van alcohol. In plaats van het normale decadente universiteitsleven lopen die droogstoppels elke dag met een zak stenen en een geweer op hun rug de bergen op (de beruchte 'rock marches', hun versie van de bieptest). Misschien geen slecht idee voor onze Hawks, die ondanks goed tennis weer serieus op hun galetten kregen vandaag. Iedereen is trouwens verplicht om naar de football games te gaan (nuchter).

Wat het rijgedrag op de campus betreft lachen ze er ook niet mee op West Point: coach Shook kreeg vorig jaar een snelheidsboete omdat hij 26 mijl per uur ging waar hij er 25 mocht.

Army beschikt altijd over zeer sterke teams, maar kon de laatste jaren nooit rekenen op de volle vier jaren speelbeschikbaarheid van hun spelers wegens de oorlog in Irak. Veel slachtoffers vallen er echter niet onder de alumni, want zij kunnen meteen het leger in als officier of een hogere functie en bevinden zich meestal verder van de frontlinies.

Ik weet nu ook waarom onze competitie de 'Patriot League' heet: naast Army zit ook Navy in onze afdeling. Zij worden echter als minder 'tough' beschouwd en kunnen zelfs hun eigen basis niet beschermen (dat doen de Marines). Dus, in orde van mannelijkheid, de groeperingen van de Amerikaanse Defensie:
1. Marine (Jarhead, Full Metal Jacket)
2. Army (Rambo, G.I. Joe, Private Ryan)
3. Navy (JAG)

Saluerende groet,
W.

De eerste ronde van de Sweet Sixteen zit erop. Hoewel ik met de winst van Pitt weeral de juiste keuze maakte in mijn pronostiek, kon deze ploeg me niet echt bekoren. Geen shotters, teveel chest-thumping, en een overdiende zege tegen het verrassend sterke Xavier, dat de match uit handen gaf door teveel gemiste layups.

Een uur hiervandaan, in the City of Brotherly Love, worden ze gek van plezier met de winst van Villanova op de meest gehate ploeg van het land (Duke). Dukies Scheyer en Henderson ontgoochelden zwaar en schoten iets van een 2 op 25, hetgeen leidde tot de dronken conversatie tussen mij en buddy Dave Anderson (Director of BBall Operations voor Lehigh):

-Me (1st quarter): "Dude, John Scheyer is not that good. His technique is abysmal, and he's considered a shooter?"
-Dave: "Man, shut up, he's one of the best players in the NCAA. Stick to the NBA, you don't have a clue what you're talking about."
- Me (2nd quarter, after another Scheyer brick): "Seriously, what does he do? He can't run, he can't shoot, he can't defend,... He looks like a below average Patriot League tennis player with a drinking problem."
- Dave: "(rolling eyes)...."
- Me (3rd quarter, getting belligerent): "I think I can play for Duke. Do you have Coach K's number?"
- Dave: "No."
- Me (4rd quarter, hammered): "MY BROTHER AND I WOULD HAVE KILLED THESE GUYS!! THE NCAA SUCKS!! NO ONE CAN SHOOT!!!"
- Dave: "Can we play Fifa please?"

Global Citizenship

Knaller van een presentatie afgeleverd in mijn klasje "Globalization and Curriculum Implications". Gratis Belgische chocolat uitgedeeld en iedereen was mijn vriend.

Big shout out to Bertje Stas, die stilaan de 30 begint te naderen.

Welcome back Kim Clijsters!

Vanavond wordt het keihard pilsen want er komen een paar homies langs om MARCH MADNESS te loeren.

Colgate - WC drama

Net terug van de trip naar Syracuse, waar we tegen Colgate wonnen met de damesploeg en verloren met de herenploeg. Aardig wat tijd in de wagen doorgebracht want gisteren stonden we twee uur in de file door een accident met een gekantelde camion met gifwaren, gevolgd door drie en een half uur cruise controllen richting New York (net als vandaag).

Verder kwam een van mijn grootste nachtmerries waar. Reeds enkele malen in mijn jonge leven droomde ik dat ik in een ruime zaal zat op een WC-pot zonder enige vorm van privacy. Terwijl ik in panische angst de inhoud van mijn darmen ledigde, liep er een menigte rustig heen en weer zonder verpinken. Deze traumatische droom verklaart mijn angst voor toiletten die niet geheel afgesloten zijn van de buitenwereld en daardoor geluid en geur onthullen aan omstaanders (ge weet wel, van die kottekes waar ge uw voeten en uw hoofd doorziet als ge rechtstaat).

Flash forward naar vandaag, 10.30 am US Time.
De club waar we speelden claimde de status van "meest exclusieve tennisclub van New York". Deze vorm van self entitlement was volgens mij echter geheel onterecht, althans tijdelijk, want door renoveringswerken was er een afwezigheid aan muren in de toiletten, die zich nota bene in de (ruime) kleedkamer bevonden. Mij onbewust van deze architecturale nonchalance, begon ik achteloos mijzelf in mijn coaching outfit te heisen, tot ik mij omdraaide en daar een 65-jarige gozer zag kakken met het schaamrood op de wangen. "I apologize. I hope you wouldn't notice me. This is terrible! I'm complaining to the managers about this lack of privacy."

Aangezien ik zelf ook een urgente drang tot zelfkloning ondervond en allesbehalve hetzelfde lot wou ondergaan als die arme stakker was het tijd voor crisis management. Ik liet de rakker zijn ding doen, en toen de kleedkamer leeg was introduceerde ik het concept "Team shitting: multiple entrance supervising", hetgeen simpelweg twee wachtposten inhield aan elke deur van de vestiaire. Via gsm bracht ik twee van mijn spelers op de hoogte, die plichtsbewust hun coach ter hulp kwamen.

Hopelijk had deze real life experience een kathartisch effect en blijven de nare dromen in de toekomst uit...

Sincerely,
W.

March Madness

Nu iedereen zijn brackets heeft ingevuld (zelfs den Obama) en "the best three weeks in sports" eraan komen, volgt iedereen met argusogen het NCAA Tournament. Vierenzestig high intensity matches met top basketball en rechtstreekse uitschakeling: you gotta love it. Morgen beginnen we te kijken om 9u in de ochtend, pils in de hand.

Ondertussen ben ik hier de pannen van het dak aan het tennissen. Onze nummer 1, die onlangs speler van de maand was in de Patriot League, blijft proberen maar hij wordt steeds weer van de plein gekletst door uw dienaar. Service-vollee en maar knallen op die beton. Gravel is voor jeanetten!

Gisteren trouwens nog gaan bowlen met enkele maten van het media department en een aantal basketbalcoaches. In de late uurtjes begon de entertainer in me naar boven te komen en lag het publiek, dat grotendeels onbekend was met mijn fratsen, plat van het lachen. This country needs me!

De winst van Hasselt op Bree gonst na tot over de oceaan en vervult mij met blijdschap. Heerlijk dat onze Belgen die tweederangsamerikanen en kroaten op hun klitsen hebben gegeven!! Tiny, you're the man.

Minder goed nieuws maar toch nog enigszins grappig: mijne coach zijn vader ligt in het ziekenhuis met water in zijn longen, een restant van zijn dagen als pompier. De oude rakker is gekend om zijn frappante consumptie van Budweiser, in die mate dat hij ze bestelt per palet (1 palet= 100 kraten van 24 blikken). Na enkele dagen onthouding begon de man aggressief te worden jegens het ziekenhuispersoneel, hetgeen de hoofdarts ertoe aanzette om Shooky te bellen met de vraag of hij alstublief een aantal blikken pils naar het ziekenhuis kon brengen. Gevolg: Shook met een aantal six packs het ziekenhuis in.

Gisteren op ons doos gehad van Stony Brook, momenteel bezig tegen Niagara, en morgen tegen Delaware.

Coach Hendrix

Champions!

Onze vrouwen hebben het gehaald! Alex Ross was geniaal met 6 bommen, allemaal in de eerste helft. Da's net als MJ in '92 tegen de Blazers. Na het eindsignaal stormde iedereen op het veld en werd het net uit de ring geknipt. Good times. Het hele spektakel was te zien op ESPN, en volgens mij kunt ge me de hele wedstrijd horen brullen want we zaten vlak achter de broadcasters.

http://sports.espn.go.com/ncw/recap?gameId=290702329

Van Pam trouwens het album "Only by the night" van Kings of Leon cadeau gekregen. Briljante plaat.

Patriot League Championship game

Voor het eerst in mijn leven van vrouwenbasket aan 't genieten. Onze dames wonnen eerder al de competitie en staan nu in de finale van het Patriot League tornooi. De laatste keer dat dit gebeurde: 1995. Er is er eentje die zowaar een jump shot heeft en enkels kan breken. Ben de kwartfinale en de halve finale gaan loeren en mijn luid gebrul werd ten zeerste op prijs gesteld. Morgen om 18u met de hele bende naar de finale!

Go Lehigh

What a trip

Na een vertraging van maar liefst vier uur toch veilig thuisgeraakt. Blijkbaar vond een zwerm vogels het nodig om in de motor van ons eerste vliegtuig te vliegen (also see, Hudson River), dus brachten we de dag door in Sanford Airport. Gelukkig was er een bar, en ik had ik een goed boek voor de resterende tijd ("I hope they serve beer in hell" van Max Tucker).

Het lekkere doch simpele duifje dat de baggage moest inchecken was zo onder de indruk van het lezen van mijn visum dat ze het volgende uitkraamde: "Is your last name Brussels?"

Good times

Spring Break

Greetings from Melbourne, Florida!
Snel enkele highlights van de afgelopen dagen:
- Elke dag bezopen geweest met coach Shook en de Florida Tech coach: Tiki bar op het strand, Lou's Blues (live music), Bunky's, City Tropic, Historic Melbourne... Geweldige patron heb ik. Tussen het kaaien door vertelt 'em schitterende verhalen over zijn tijd als parole officer en bounty hunter
- Vandaag zowaar gewonnen met beide ploegskes: tennissen is hier serieus moeilijk want het waait hier heel hard. Lewis University uit Chicago werd probleemloos naar huis getikt.
- Eerste vis ooit gevangen: weliswaar "slechts" een croker (teruggegooid) maar het gaf toch een geweldige kick. Donderdag gaan we vissen op de boot in haaiengebied, da zal andere kak worden!
- Het eten is hier geweldig: elke dag verse vis en versgeperst fruitsap (met vodka)

Miss you all