Leo

Afgelopen vrijdag besloot ik een hoogzwangere Pam naar de wonderchiropractor te nemen. Nooit gedacht dat het resultaat zo snel zou volgen. Ik keek tot de late uurtjes basket op TV en werd twee uur later gewekt met de melding dat het water gebroken was. Nog nooit werd ik zo snel wakker (mijn reactie: "Holy shit!!"). Daarop met trillende handjes op het stuur naar het ziekenhuis gereden. Om 5u30 's ochtends kwamen we toe, en ongeveer 17 uur later (22u43) waren we de gelukkigste mensen ter wereld. Ben trots op Pam, die veel te vroeg naar de epidurale greep en daardoor een zo goed als volledig natuurlijke geboorte doorworstelde. Zelf hielp ik mee aan een kant van het bed, zonder flauw te vallen.

Heb tot nu toe te weinig geslapen om coherente zinnen te vormen. Al wat ik kan zeggen is dat het de beste dag van mijn leven was, en dat kleine Leo Martijn een wolk van een baby is. Hij is een aardige combinatie van ons twee. Hij heeft ook serieus dikke ballen, kakt als een olifant en kan het hele kot bijeen tieren. Ladies and gentlemen: my son! Elke verpleegster was zot van hem. Pam stelt het zeer goed, een natuurtalent als moeder. Uiteraard missen we iedereen in Belgie, maar we twijfelen er niet aan dat jullie elk moment bij ons zijn in gedachten (en vice versa).

Heel veel dikke kussen van het nieuwe gezinnetje! En nu ga ik wat luiers verversen.

Leo, Pam, en Wouter